Kręcone amatorską kamerą, pełne złych ujęć i kiepskiego oświetlenia a jednak to wszystko ma sens. Do tej pory widziałam tylko horrory kręcone w ten sposób (REC,The Blair Witch Project czy Paranormal Activity).
Film dotyczy losów dwóch młodych ludzi którzy mają dosyć swoich znajomych, otoczenia a w szczególności chorej rodzinki Jimmiego Wright'a. Od chwili ucieczki Jimmy i Judy za wszelką cenę bronią swojego szczęścia. Mszczą się na wszystkich którzy zrobili im krzywdę ,próbują zamknąć się we własnym świecie, karmić się miłością i wolnością. Jest pięknie do czasu gdy policja nie wpada na ich trop. Moralność Jimmiego jest nadszarpnięta do tego stopnia że po zabiciu człowieka potrafił go spalić na ognisku aby zatrzeć ślady a przy tym nie widać po nim wyrzutów sumienia. Bardziej bał się o to czy policja to wykryje i rozdzieli go z Judy. Jego dziewczyna była jego oazą spokoju, jedyną osobą na świecie z która chciał rozmawiać i na której mu zależało. Ona z kolei była zakompleksioną dziewczyną którą wszyscy pomiatali. On utwierdził ją w przekonaniu że jest piękna i jest w stanie zrobić dla niej wszystko. W całym brudzie ich miłości widziałam coś prawdziwnego. Pomimo wszystko.

Warto też wspomnieć że własnie na planie tego filmu Edward Furlong i Rachael Bella zakochali się naprawdę. Niby film był nakręcony stosunkowo niedawno a już zdążyli odchować 3 letniego synka Ethana i być w trakcie rozwodu. Szkoda,wielka szkoda...

Film oceniam na 8/10 .Napewno będę do niego wracać.
Polecam!